https://www.mahasib.com
اړين دى
نور وښيه...
لږ وښيه
تشرح نده ساتل شوې. مخکې لاړ شه؟
٢٠ کلنه تپلشوې توده جګړه چې هره ورځ يې په زرګونو هېوادوال شهيدان او ميليونونه نور کړول پاى ته رسيدو يو کال پوره شو، ددغې ناولې جګړې پاى، زموږ د غوڅ ډېرکي د ډول ډول مبارزو پايله کې ستره ملي لاسته راوړنه ده. خو د مبارزې بېشمېره خوځښتونو څخه يوه خوځښت د هېواد په چارو په يکتاز ډول نيواک وکړ او د جګړې پاى يې د ملت د مبارزې پايله نه بلکې يوازې د يوې ډلې غنيمت ګڼلو سره يوځل بيا هغه تاريخ تکرار کړ چې په جګړه يې ګټو خو پر ميز يې بايلو.

د تودې جګړې پاى موندل د خوښۍ خبره ده خو موږ د يرغلګرو تپلشوي سياست او هم د سيمې او نړۍ استخباراتي او شتمنيزو جګړو سره لاهم لاس او ګريوان يو. وايي له يوه لاسه ټک نه خېږي، استخباراتي او شتمنيزو جګړو څخه وتل د ټولو هېوادوالو همکاري ته اړتيا لري. خو همکاري هله کېداى شي چې ترمنځ قانون او عدالت وي. ناليکلي قوانين چې د ځينو په زړونو او مغزو کې پراته وي په زور منلو ته اړتيا لري، دغه ډول قوانين که په هېواد کې پلي هم شي د نه منلو ستر نړيوال او څه ناڅه کورنيو کړکېچونو سره به مخ وي. د حکومت په رسميت د نه پېژندلو ستونزه له منځه وړل هرومرو د وخت د حکومت ستر لومړيتوب او پاى ته رسول يې د ملي بوديجې، سرچينو او پرمختګ ستره برخه خوري. همدارنګه مالي لګښتونو او نورو ګواښونو سره ستر زيان يې د حکومتي ماشين وخت دى چې هېوادوالو ته د اسانتياوو برابرولو پرځاى د رسميت پېژندلو او جوړجاړيو په چارو لګول کېږي او حکومت د ملت په زيان راکړوورکړو ته اړ کېږي. دغه حالت بېوزلي چې زموږ د ناوړه سياست تلپاتې رنځ دى لا ډېروي.

داسې برېښي چې د حکومت په رسميت نه پېژندلو غچ کې پر ښځينه چارو او زدکړو بنديزونه په سياسي تړ يا شرط بدل شوي، خو اولس لپاره لومړى ښځينه بنديزونه، حجابي اړخ او بيا د ښووندود يا نصاب شرعي کولو سره وتړل شول. خو کله چې ښوونيز بنديز پوښتنو سره مخ شول، چې ښووندود خو د نارينوو لپاره هم بايد په شرع برابر وي؟ که نورڅه نشئ کولائ له کتابونو هغه پاڼې وشکوئ چې په شرعيت برابرې نه دي يا نور شرعي کتابونه ور ډېر کړئ او نورې ډېرې پوښتنې! دغو پوښتنو ته، د حکومت بېځوابه کېدو، د حکومت ارزښت زيانمن او اړ شول چې د انجونو د زدکړو په اړه بنديزونو لامل د ټولنې کلتوري اړخ پورې وتړي. دا تړاو ملت په نړيواله کچه ننګوي او د افغانستان د دښمنانو ډنډورې لا پياوړې کوي. دا ځکه کېږي چې ځينې کسان د خپلو تېرو سياسي تېروتنو له امله يرغمل دي.

د استخباراتي او شتمنيزو يرغلونو د لمنځه وړلو لپاره اړتيا ده چې د خوراک، هستوګنې او زدکړو نويو او زغرده پايلو راوړنکو لارو کې ملي پانګونې شوې واى او وشي، ترڅو د ټولنې متوازن پرمختګ رامنځته شي. که داسې ونشي، اوسنى حالت د تېر حکومت په ډول ناانډوله پرمختګ رامنځته کوي چې پايله کې يې لږ کسان ډېر شتمن او نور ټول ډېر بېوزله کېږي. دا ټولنيزه ناانډولي تاوتريخوالي او ټولنه کې ګډوډيو ته لار پرانيځي، د خواشينۍ خبره ده چې د يو کال تېريدو سره که څه هم په وړه کچه وې خو په کور، جومات، سړک، ښارونو او کليو کې هېوادوال د هغو سختدريځو ناخوالو ښکار شول چې تېره جګړه کې دود وې، دغه دود بدلول غواړي.

حل دداى چې هېوادوال په ټولنيزو، سياسي، قانوني او شتمنيزو برخو کې د نړۍ پرمختګونو خپلولو سره د يو بل زغملو ته لارې ولټوي. اوس وخت کې افغانانو لپاره له ځانګړې اندپالنې يا ايډيالوژۍ پاللو څخه ځکه تېرېدل غوره دي چې زموږ جغسياسي او جغټولنيز جوړښت دوديز دى او ورسره د نالوستو او بېوزلو کچه ډېره لوړه ده. دغه ډول دوديز هېواد کې د ځانګړې اندپالنې لپاره ډېرې اوږدې مبارزې، پوهې او سترو مالي لګښتونو ته اړتيا وي چې موږ سره نشته. له پرديو سرچينو دغه لګښتونه په بيړه پيدا کول مو د هغوى د دسيسو ښکار کوي. نو په ساده ټکو بايد ووايم چې افغانان بايد نړيوالو اندپالنو سوچونه هېر او خپله بېوزلي او نالوستيا لمنځه وړلو لپاره له خپل ګيلم سره پښې وغځوي.

د سوکاله او پرمختللي هېواد په هيله.

نور رحمان لېوال
#نرلېوال
په اختر کې د ملګروملتو، لويديځوالو او افغان ولس د اوربند غوښتنه په بشپړ ډول د حکومت او امارت لخوا له پامه غورځولو کره کړه چې افغانستان کې د دولتي واک او ملي سرچينو ترلاسي لپاره په هېواد کې د جګړې کورنى اړخ تر بهرني پياوړی وو او دی چې بهرنيو لاسوهنو ته يې لار پرانيستې.

دغه جګړه يوازې افغانان کولای شي په عدالت کولو او عدالت ته غاړه کېښـودلو سره پای ته ورسوي. د عدالت لپاره بايد مسوليت واخستل شي، دولتي واک او شتمنيو کې خپل او د بل افغان د حق پوهاوی رامنځته کړل شي. لومړی ددغې لارې مبارزين بايد خپل حق وپېژني او د ناوړه سياسي جوړجاړيو برخه نشي، او بيا د نورو افغانانو پاملرنه راواړوي.

هېواد کې د قدرت سرچينې د وګړو د تناسب پر بنسټ د پرانيستي حکومتولۍ د نويو تخنيکونو او ټکنالوژيو په مرسته وړ کسان ترلاسه کولو هڅه وکړي، نو د افغانستان جګړه پای موندلای شي. پر دغه بنسټ کمپيوټري حکومتولۍ لپاره موږ کار کوو، هيله ده ملګرتيا مو وکړئ.

د حکومت او امارت لخوا د ملګروملتو او لويديځوالو د اوربند غږ ردولو وښودله چې د افغانستان په لانجه کې، نور، د ملګروملتو په ګډون نړيوالو هم خپل اعتبار له لاسه ورکړئ او اوس يوازې افغان ولس کولاى شي سوله راولي. د لويديځوالو د اوربند وړانديز که امارتوالو نه منلاى نو حکومت خو يې بايد هرکلي سره يو اړخيز اوربند اعلان کړاى واى. همدارنګه، حکومت او امارت ته نور د ملګروملتو دريمګړيتوب هم اهميت نه لري، دواړه لوري يوازې په جګړه ګټلو باور لري چې ستره تېروتنه او د افغان وژنې او بېوزله کولو پرته بله پايله نه لري.

دې کې هېڅ شک نشته چې اوسني حکومت او امارت کې راغونډ زموږ جګړيز اتلان دي. خو دوى بايد دا منلو سره اخلاقي همت ولري چې ملت جوړونې، سياست او مديريت کې دوى نابريالي ول او دي.

د ولس د ويښتيا، يو ښېګڼيز او سوليز افغانستان په هيله.

په درنښت

نور رحمان لېوال
#نرلېوال
١- يو کس چې د تېرو څلورو لسيزو ناخوالو کې په ښکيلتيا او بهرنيو تړاونو تورن نه وي، د هېواد سياسي مديريت لپاره خپلواک هوډ ولري د #ځايناستى_حکومت يا #موقت_حکومت مشرتابه سپارل.
٢-تر هغو چې د امارتوالو لخوا په #ځايناستى_حکومت هوکړه نه وي شوي ولسمشر غني استعفا نه کول او د امارتوالو لخوا پلازمينې کابل نيولو څخه ډډه کول.
٣- امارتوالو ته د هېواد د خپلواکۍ اعزاز ورکولو سره دغه جوړښت په يو پياوړي سياسي جوړښت بدلول چې د هېواد سياسي برخليک کې پراخه ونډه ولري او د خپلې خوښې شريعتي مديريت(نظام) له جمهوري لارو رامنځته کړي.
٤- لکه څنګه چې تر اوسه پرمختګ شوى د امارتوالو لخوا د عمومي بخښنې دريځ ساتل او تاوتريخوالى نه کول.

په دغه ډول افغانان او لويديځوال کولاى شي افغانستان کې د يوې بلې جګړې مخنيوى وکړي او هم په سيمه کې د يوبل ګټې خوندي کړي.

نور رحمان لېوال
#نرلېوال
#nrliwal
په افغانستان کې د ولس، حکومت او سياستوالو ترمنځ ترټولو ستره ستونزه بې باوري يا بې اعتمادي ده. دغه ستونزه دوى اړ باسي چې پر ځان، کورنۍ، انډيوالانو، قوم تمرکز وکړي او نورو ته د شک په سترګه وګوري. د بې باوري دغه ستونزه ټول افغانان خو په ځانګړي ډول سياستوال د پرديو دسيسو ښکار کوي، په پرديپالنې يې مجبوروي، د خپلو خلکو له همکارۍ او خواخوږۍ څخه يې محروموي او په پايله کې سياستوال او ولس دواړه له ډېرو ستونزو سره مخ کوي.
دا وخت ملت، حکومت او سياستوال، هغوى چې په حکومت کې او که له حکومت څخه بهر بډيالنې يا مخالفت کې دي، له ډېرو ستونزو سره لاس او ګرېوان دي. د دوى ترمنځ بې باوري خپل اوج ته رسيدلې. يو بل ته په سنګر کې ناست دي سر ورکوي خو د خپل ورور لپاره سنګر نه ورکوي چې بې عدالتي يې رامنځته کړې.
د افغانانو لپاره تر ټولو ستره لاسته راوړنه به دا وي چې ترمنځ يې د باور فضا رامنځته شي. دغه د باور فضا يو سياسي جوړښت رامنځته کولاى شي چې ټولو لوريو ته د منلو وړ وي. له درغليو او ناخوالو پاک وي، سياسي او قانوني بڼه ولري، اسانه او په ګړندۍ او ارزانه ټوګه رامنځته شي، ځکه افغانان نور د سولې، پرمختګ او ښې حکومتولۍ په نوم له اوږدو بهيرونو څخه ډېر ستړي او زيانمن شوي دي.
د يو ټولمنلي ځايناستي حکومت لپاره لاندې وړانديز کوم او هېوادوال رابولم چې د افغاني ارزښتونو په رڼا کې يې لا پياوړى کړي.
د ځايناستي حکومت جوړښت
داسې يوجوړښت چې به بيړه منځته راشي په نړيوال سياست او قوانينو کې دود وي، تلپاتې سولې او ولسواکۍ ته افغانان په لنډه لار بوځي. يوازې ځايناستى حکومت کېداى شي، چې د افغانستان درې مهمو لوريو ولس، حکومت او طالبانو ته د منلو وړ وي، رامنځته کول دي. ترڅو ټول له جګړې ووځي او هېڅ لورى ځان بايلونکى احساس نه کړي.
لومړى لورى ولس: ولس ته دې حق ورکړل شي چې د ځايناستي حکومت لپاره٣٠٠ خپلواک کسان د ولس په استازيتوب د ځايناستي ولسمشر لپاره ځانونه ونوموي. د ولس په استازيتوب دغه کسان بايد د ولسمشرۍ وړ او د تېرو٤٠ کلونو د ناخوالو برخه نه وي. د هېواد اوسنيو حالاتو ته په کتو د مېشتو قومونو په خوښه، هرې قبيلې څخه يو يا څو کسان به اړوند قبيلې لومړى او بيا د قوم په کچه غوره کوي. پاى کې د قوم په ملاتړ به يې د ځاىناستي ولسمشر لپاره نوماندوي. دويمه لار د نوماندولو د سياسي ګوندونو، مدني ټولنو او نورو جوړښتونو له لارې کېداى شي، خو د قوم پر بڼست نومانديدل ترټولو ولس منلې لاره کېداى شي.په ياد ساتى چې افغانستان کې قومي سيستم تر حکومت او سياسي ګوندونو پياوړى دى.

دويم لورى حکومت: د ډاکټر غني او ډاکټر عبدالله سياسي تړون لاندې حکومت له هغو ډلو جوړ دى چې تېر ١٩ کاله حکومت کې شريک او په هېواد کې د جګړې برخه دي. دوى د حکومتولۍ، ولسواکۍ او عدالت چيغې وهي خو يو يې هم رامنځته نشو کړاى. دوى دې د دويم لوري په ډول د ځايناستي حکومت او ځايناستي ولسمشر لپاره خپل ١٥٠ نوماندان ونوموي.
دريم لورى طالبان: چې د امارت غوښتنه لري او له تېرو ٣٠ کلونو څخه په جګړه کې ښکېل دي، د ځايناستې حکومت او ځايناستي ولسمشر لپاره دې له خپلو انډيوالانو ١٥٠ نوماندان ونوموي، که د دوى انډيوال ځايناستې ولسمشري وګټله امارت دې اعلان کړي.
له ولس څخه بايد ځکه د دواړو لوريو په برابر کسان ونومول شي چې حکومت او طالبان دواړه د خپلو ډلو د ګټو لپاره په جګړه او نورو ناخوالو تورن دي، دا به بهير د ولس د باور وړ کړي.
د ځايناستى ولسمشر ټاکل
د دغو٦٠٠ کسانو ترمنځ دې رڼې او په ژوندۍ بڼه مخامخ ټاکنې وشي لکه څنګه چې د ټاکنو کمېسيونونو د چارواکو په اړه وشوې. هر ځايناستى ولسمشر نوماند به دوه رايې ولري يوه به د ځان لپاره او بله به هرومرو د خپلې خوښې بل نوماند ته کاروي. په پايله کې چې هرچا ډېرې رايې وګټلې هغه د ځايناستي ولسمشر په ډول خپله کابينه چې وزيران، واليان او نورې مهمې سياسي دندې دي، د برابرې سلنې پر بنسټ له دغو درې ډلو نوماندانو څخه وټاکي.
دغه ټاکنې دې د نړيوالو په امنيتي او دفاعي ژمنتيا په خوندي ځاى کې ترسره شي خو د ټاکنو چارې به په خپلواک ډول د نوماندانو لخوا اداره او ترسره کېږي.
ځايناستى حکومت
ځايناستى حکومت به اجرائيه ځواک په بشپړ ډول بدلوي او په خپل واک کې به يې راولي، د مقننه ځواک ولسي جرګه کې به د اوسنيو استازو په تناسب درېيمه برخه د طالبانو په خوښه ورډېرېږي. د مشرانو جرګې وخت څو ځله پاى ته رسېدلاى خو غړي يې په ځايناستي ډول چارې پرمخ بيايي، د حکومت په ونډه کې د ځايناستي ولسمشر لپاره دوى غوره نوماندان دي او دغه جرګه بايد لغوه شي. د ځايناستي ولسمشر له ټاکلو وروسته له پاتې درې ډلو نوماندانو څخه به په برابر شمېر د خپلمنځي ټاکنو له لارې د مشرانو جرګه بشپړه کړل شي. يو کال وروسته به ددغې جرګې لپاره ولايتي جرګګيو ټاکنې وشي. دفاع او امنيتي چارو کې به درېيمه برخه د لوړو چارواکو طالبانو لپاره جوړېږي. د طالبانو جنګيالي به له وړتيا سره سم د ملي اردو او پوليسو په ليکو کې ګومارل کېږي. قضايه ځواک کې به هم درېيمه برخه د طالبانو ګومارل کېږي.
ځايناستى حکومت به په يو کال کې د ټاکنو او نورو قوانينوکې سمون راولي. دويم کال کې به د مقننه ځواک نيمګړې برخې مشرانو جرګې لپاره د ولايتي او ولسواليو جرګګيو ټاکنې ترسره کوي. په درېيم کال به د ولسمشرۍ ټاکنې ترسره کوي. د ټاکنو په پايله کې به ځايناستى حکومت واک د ٧ کالو لپاره راتلونکي حکومت ته سپاري چې يوازې يوه اووه کلنه دوره د حکومت کولوحق به لري، دوه دورې حکومتونه په افغانستان کې بريالي او ګټور نه وو، هغه حکومت به په شپږم کال ټاکنې ترسره کوي او نوي حکومت ته به واک سپاري.

زما په اند دا د افغانستان له اوسني کړکېچ څخه د وتلو تر ټوله اسانه، ګړندۍ او معقوله لاره او په دې ډول به ټول ګټونکي شي. هم به په افغانستان کې د ځايناستي حکومت خپلولو سره، نابرياليو حکومتونو لکه د ١٣٩٨ ملي يووالي حکومت پاى کې د خپل واک غځولو لپاره د ولسمشرۍ ټاکنې نه ترسره کول او نورو ستونزو پروخت بېپرې حکومت رامنځته کول قانوني شي. په ياد وساتئ چې د افغانستان اوسني قوانين حکومت واک ته رسولاى شي خو د ناوړتيا په وخت کې يې له واکه څخه د کوزولو هېڅ قانوني لار نه لري.

اوس که ډاکټر غني او ډاکټر عبدالله داسې انګېري چې طالبان به د اسلامې حزب په پلونو ولاړ شي دا ناشونې ځکه ده چې د اسلامي حزب ډېرى برخه غړي د بُن د تړون له مخې رامنځته شوي حکومت کې شريک وو. اوس که يو څو طالبان د اسلامي حزب په لار ولاړ شي ډېرى نه ځي او د اوږدې مودې لپاره به جګړه روانه وي. طالبان هم که داسې انګېري چې د ډاکټر نجيب د حکومت په څېر به حکومت چپه کړي کېداى شي ډېر وخت او سرښندنو وروسته هم ناشونې وي. ځکه موږ په طالبانو او حکومت غږ کوو چې راځئ ددې لپاره چې د خپلو ملګرو او ولس سر او مال مو ژغورلاى وي د ځايناستي حکومت دا وړانديز ومنئ.
د يادونې وړ ده چې ځايناستى حکومت په لومړي ځل د ملي يووالي حکومت په پاى کې د١٣٩٨ کال د غبرګولي لومړۍ نېټې له کړکېچ څخه د وتلو لنډې او اوږدې لارېچارې تر سرليک لاندې ولس، حکومت او ولسمشرۍ نوماندانو ته وړاندې شوو. نورو مالوماتو لپاره دويم څپرکى وګورئ. ځايناستى حکومت او لنډمهاله يا موقت حکومت دواړه جلا جلا د حکومتولۍ دوه ډولونه دي، پام چې په پېژندلو کې يې مغشوش نشئ، د ولسواکي قوانين پرته له ځايناستي حکومت درلودل په ولسواکۍ ملنډې وهل اوستر سياسي پسات ته لارې پرانستل دي.

#نرلېوال #ځايناسى_حکومت

نور وګورئ
لاندې د نورو افغانانواو نړيوالو وړانديزونه او اندونه دي چې راون سياسي کړکيچ پاى لپاره حل ځايناستي او لنډمهاله حکومت ګني. که تاسې ورته وړانديزونه لرئ موږ سره يې شريک کړئ.